Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις της ομάδας εργασίας, η οποία αναμένεται να προκαλέσει πολλές συζητήσεις, αφορά την απορρόφηση από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. Όπως υποστηρίζει ο γενικός γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, οι πόροι που διατίθενται στους φορείς είναι δυσανάλογα πολλοί σε σχέση με το προσωπικό και τις αρμοδιότητές τους.
«Ο νόμος του 2011 για τη βιοποικιλότητα προβλέπει τη δημιουργία Διευθύνσεων Συντονισμού Προστατευόμενων Περιοχών στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το σημερινό σύστημα είναι στρεβλό», υποστηρίζει ο κ. Μαν. Αγγελάκας. «Για παράδειγμα, στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου που υπηρέτησα παλαιότερα, υπήρχαν επτά φορείς διαχείρισης: της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου, με 7 άτομα προσωπικό και 4,5 εκατ. ευρώ προϋπολογισμό το 2012, του Πάρνωνα με 14 άτομα και 3,2 εκατομμύρια, Κοτυχίου-Στροφυλιάς με 8 άτομα και 3,48 εκατ. ευρώ, του Χελμού-Βουραϊκού με 12 άτομα και 3,1 εκατ. ευρώ, του Αίνου με 10 άτομα και 2,9 εκατ. ευρώ, της Ζακύνθου με 31 άτομα και 8,4 εκατ. ευρώ και των υγρότοπων Αμβρακικού, με 19 άτομα προσωπικό και προϋπολογισμό 3,9 εκατ. ευρώ. Συνολικά, 101 άτομα προσωπικό και 29,5 εκατ. ευρώ διαθέσιμων πόρων. Την ίδια στιγμή, όλες οι δασικές υπηρεσίες στις τρεις περιοχές είχαν 860 άτομα προσωπικό και μόλις 16 εκατ. ευρώ διαθέσιμα. Αντίστοιχα, ο φορέας Πάρνηθας-Σχινιά έχει 24 άτομα προσωπικό και 2,4 εκατ. ευρώ πόρων, ενώ όλες οι δασικές υπηρεσίες της Αττικής έχουν 280 άτομα προσωπικό και 6,8 εκατ. ευρώ για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Με δεδομένο ότι τις προστατευόμενες περιοχές ουσιαστικά τις φυλάσσουν οι δασικές υπηρεσίες, το μοντέλο αυτό υποδεικνύει μια τεράστια στρέβλωση. Έχει δημιουργηθεί ένα “σύστημα” που πρέπει να σταματήσει».