Έναρξη 2009-2010 Βόρειος Έβρος

Τα μηνύματα δεν ήταν ενθαρυντικά απ' το τηλέφωνο. "Πουλιά;", "Έ όπως πέρσυ, αλλά έχουμε και πολλά οργωμένα" ...
Τέλος πάντων σκέφτηκα αφού αυτά ακούγονται θάναι λίγοι κι οι κυνηγοί και 16 Αυγούστου έχω φορτώσει τ' αυτοκίνητο και ανηφορίζω.

Απ' τις 17 αρχίζω τα εκπαιδευτικά και τα πράγματα δε δείχνουν και τόσο άσχημα, αλλά τα οργωμένα είναι όντως πάρα πολλά, όπως και τα καμμένα.
Παρατηρώ πως οι ξένοι κυνηγοί είναι πολύ λίγοι φέτος, για πρώτη φορα. Στις 19 το βράδυ έχω καταλήξει που θα κάνω έναρξη και παλεύω να με πάρει ο ύπνος νωρίς.

Έχω κόψει πια τη συνήθεια να πηγαίνω νωρίς για να πιάσω μέρος, αφού ούτως ή άλλως με το που ξημερώνει όλο και κάποιος καθυστερημένος "συνάδελφος" θάρθει να μοιραστεί το χωράφι σου απρόσκλητος.
Φτάνω στις 6:00 και είμαι μόνος μου. Ακούω μια παρέα στον επόμενο παράλληλο και τίποτα άλλο.

Μπαίνω στη σταριά μόλις ξημερώνει και ακούω και τις πρώτες ντουφεκιές. Χθες το απόγευμα είχα σηκώσει καμμιά δεκαπενταριά ορτύκια στη συγκεκριμένη σταριά και γεμάτος αισιοδοξία αρχίζω να ψάχνω. Στο μισάωρο με έχουν ζώσει τα φίδια αφού είμαι ακόμη αντουφέκιστος. "Καλά θα την οργώσω λοιπόν κι εγώ". Πάνω στη ώρα σηκώνεται το πρώτο πουλί και μπαίνει στο σάκο, μετά από τρία τέταρτα ακόμα το δεύτερο. "Ένα ορτύκι την ώρα" σκέφτομαι, χμμ θάμουνα ευχαριστημένος αν ήταν μπεκάτσες, σπάω το όπλο και πάω προς τ' αυτοκίνητο. Την ώρα που ποτίζω το σκυλί έρχονται δυό ντόπιοι φίλοι, είχαν κάνει 12 πουλιά δύο άτομα απ' την απέναντι μεριά της ρεματιάς. "Έλα πάμε καμμιά ώρα ακόμα" μου λένε, αλλά έχω εκνευρισθεί τόσο πολύ που δε σήκωσα τα πουλιά που περίμενα που φορτώνω το σκυλί και πάω για καφέ.

Κάπως έτσι κύλησαν και οι υπόλοιπες μέρες ώσπου τα μάζεψα και έκατσα 4 μέρες στο Ωραιόκαστρο με εκπαιδευτικά στις πεδινές...