Επιβάλλεται η μείωση των χρονικών ορίων της κυνηγετικής περιόδου στην Ελλάδα, η μείωση της έκτασης στην οποία επιτρέπεται το κυνήγι, και η μείωση του αριθμού θηρευσίμων ειδών και του αριθμού κάρπωσης ειδών
Στη χώρα μας ισχύουν, όσον αφορά τον χρόνο θήρας, περιορισμοί που δεν απαντώνται σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Συγκεκριμένα: •Η μικρότερη σε διάρκεια κυνηγετική περίοδος σε όλη την Ευρώπη,
•Επιπλέον χρονικοί περιορισμοί. Το κυνήγι πολλών ειδών, ακόμη και εντός της κυνηγετικής περιόδου, δεν επιτρέπεται όλες τις ημέρες της εβδομάδας, π.χ. το κυνήγι της πέρδικας,(Α^^ο^ graeca, Alectoris chukar), που επιτρέπεται μόνο την Τετάρτη και το Σαββατοκύριακο. Το ίδιο ισχύει για λαγό και αγριογούρουνο. •Τα περισσότερα θηρεύσιμα είδη θηρεύονται μετά τη 15η Σεπτεμβρίου, •Στην έναρξη της κυνηγετικής περιόδου (20 Αυγούστου) θηρεύονται ελάχιστα είδη. Παρότι η κυνηγετική περίοδος αρχίζει από την 20η Αυγούστου, στην ουσία μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου δεν μπορεί να ασκηθεί η θήρα, παρά μόνο σε συγκεκριμένες και σχετικά περιορισμένες εκτάσεις, που καθορίζονται ως ζώνες θήρας τρυγονιών, ορτυκιών, δενδρόβιων και λοιπών περιστεροειδών, όπου κι εκεί θηρεύονται λιγοστά είδη [τρυγόνι (Streptopelia turtur), ορτύκι (Coturnix coturnix), αγριοπερίστερο (Columba livia) και φάσσα (Columba palumbus)]. •Στη χώρα μας, επικρατεί καθεστώς πλήρους απαγόρευσης κυνηγίου για 5 μήνες το χρόνο,
8
•Το ημερήσιο χρονικό διάστημα κυνηγίου δεν επιτρέπεται όλο το 24ωρο, αλλά περιορίζεται στο διάστημα από μισή ώρα πριν την ανατολή του ηλίου έως και μισή ώρα μετά τη δύση σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Στη χώρα μας ισχύει μεγάλος περιορισμός σε θηρεύσιμα είδη, καθώς επίσης και ημερήσιο όριο κάρπωσης κάτι που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα. Συγκεκριμένα: •Επιτρέπεται να κυνηγηθούν μόνο 32 είδη πουλιών από τα 422 και 5 είδη θηλαστικών από τα 32. Η Οδηγία 79/409 δίνει το δικαίωμα κυνηγίου περισσοτέρων ειδών πτηνών στην Ελλάδα (37 είδη). Στο πνεύμα της διαχείρισης της αειφορίας και διατήρησης της άγριας πανίδας τα θηρεύσιμα είδη που καθορίζονται ετήσια στην Ελλάδα είναι λιγότερα (32 θηρεύσιμα πτηνά). •Επικρατεί όριο ημερήσιας κάρπωσης για τα θηρεύσιμα είδη (για τα περισσότερα από αυτά), (π.χ. νησιώτικη πέρδικα: 4 άτομα ανά έξοδο, ορεινή πέρδικα: 2 άτομα ανά έξοδο, μπεκάτσα: 10 άτομα ανά έξοδο, φασιανός: 1 άτομο ανά έξοδο,, σιταρήθρα: 10 άτομα ανά έξοδο, ορτύκι: 12 άτομα ανά έξοδο, τρυγόνι: 12 άτομα ανά έξοδο, κλπ.),
•Απαγορεύεται πλήρως η εμπορία των θηραμάτων. Η Ελλάδα είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα στην οποία συμβαίνει κάτι τέτοιο.
•Απαγορεύεται η χρήση κάθε μέσου προσέλκυσης και παγίδευσης θηραμάτων (ομοιώματα, ηχομιμητικές συσκευές, βοηθήματα σκόπευσης, συσκευές επικοινωνίας και παγίδες), •Απαγορεύεται η χρήση μηχανοκίνητων χερσαίων και πλωτών μέσων για τη θήρα. Στη χώρα μας ισχύει υπερβολικά μεγάλος αριθμός εδαφικών περιορισμών, πέρα των αναγκαίων. Συγκεκριμένα:
•Απαγορεύεται πλήρως το κυνήγι σε ένα εκτεταμένο δίκτυο προστασίας συνολικής έκτασης περίπου 25% της Επικράτειας, το οποίο χωροκατανέμεται ομοιόμορφα σε όλη την ελληνική επικράτεια,
•Απαγορεύεται πλήρως το κυνήγι σε πολύ μεγάλες εκτάσεις - ζώνες στις οποίες περιλαμβάνονται περιοχές εξαιρετικής οικολογικής σημασίας (Εθνικοί Δρυμοί, Αισθητικά Δάση, Καταφύγια Άγριας Ζωής), εξασφαλίζοντας έτσι ένα πλήρες νομικό καθεστώς προστασίας σε ένα μεγάλο τμήμα των διαθέσιμων βιοτόπων των ενδημικών και μεταναστευτικών θηρεύσιμων ειδών. Επίσης το κυνήγι απαγορεύεται σε ένα τεράστιο δίκτυο περιοχών χαρακτηρισμένων ως καταφυγίων θηραμάτων και τέλος σε 11 Υγροτόπους της συνθήκης Ramsar.
Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω η νομοθεσία και οι διοικητικές αποφάσεις που αφορούν το κυνήγι στη χώρα μας εντάσσονται στις αυστηρότερες της Ευρώπης και ασκείται κάτω από πλήθος περιορισμών. Οι περισσότεροι από αυτούς τους περιορισμούς δεν επεβλήθησαν στη χώρα μας με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ισχύουν από πάντα!!!