Δεν γνωρίζουμε αν είναι προϋπόθεση να τρως κρέας για να κατακτήσεις το Έβερεστ, αλλά σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις αν έχεις το λάθος κίνητρο, ή/και διακατέχεσαι από απροσμέτρητη υπεροψία.
Οι φανατικοί χορτοφάγοι είναι πεπεισμένοι πως εκατομμύρια χρόνια εξελικτικής διαδικασίας ήταν ένα "λάθος" και μόνο αυτοί κατέχουν το μυστικό της ευζωίας. Τόσο πεπεισμένοι είναι δε, που δεν διστάζουν ούτε στιγμή να εφαρμόσουν το "σωστό" ακόμη και στα κατοικίδια τους. (Δηλαδή στα σκυλιά, γιατί φαντάζομαι πως δεν έχουν φτάσει ακόμη στο σημείο να προσποιούνται πως οι γάτες μπορούν να ακμάσουν τρώγοντας φυτά.)
Αυτή η ύβρις που διαπράττουν, αργά ή γρήγορα πληρώνεται. Και η απάντηση της Φύσης είναι, ως συνήθως αμείλικτη. Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει χώρος στο φυσικό κόσμο για αυταπάτες. Υπάρχει μόνο ζωή και θάνατος και το ένα τροφοδοτεί το άλλο.
Καλό ταξίδι στην κοπέλα, και δύναμη στους δικούς της.
Επιχείρησε να ανέβει στο Έβερεστ για να αποδείξει ότι οι χορτοφάγοι δεν είναι αδύναμοι, αλλά την πρόδωσαν οι δυνάμεις της
Μια τραγωδία γράφτηκε στις απόκρημνες παγωμένες πλαγιές των Ιμαλάϊων. Μια ορειβάτισσα πέθανε στην προσπάθεια της να κατακτήσει τη «στέγη του κόσμου».
Η 34χρονη Αυστραλιανή Μαρία Στράιντομ, ήταν Λέκτορας στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Δεν έτρωγε κρέας. Δεν ήταν απλά χορτοφάγος, ήταν κάτι περισσότερο ακραίο, ήταν vegan. Η Μαρία λάτρευε τη ζωή, της άρεσε η περιπέτεια, γυμναζόταν, δεν κάπνιζε και είχε βάλει ένα στόχο στη ζωή της: Να αποδείξει πως οι vegans είναι εξίσου δυνατοί με εκείνους που τρώνε κρέας.
Ο καλύτερος τρόπος για να το αποδείξει ήταν να επιχειρήσει να ανέβει στο Έβερεστ, να καταπονήσει τον οργανισμό της σε ακραίες συνθήκες και να δείξει σε όλους ότι η διατροφή ενός vegan δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τη διατροφή ενός κρεατοφάγου.
Προετοίμασε στην εντέλεια το δύσκολο ταξίδι ζωής και έφτασε στους πρόποδες του όρους. Μαζί με τον σύζυγο της και τους απαραίτητους οδηγούς ξεκίνησαν την ανάβαση. Κάθε μέρα όλο και ψηλότερα. Κάθε μέρα όμως ο αέρας και το οξυγόνο λιγόστευε και η κούραση ήταν εξαντλητικότερη.
Κάθε μέρα η Μαρία πάλευε με τις χαμηλές θερμοκρασίες, τις χιονοθύελλες και τα κρυοπαγήματα. Και όμως συνέχιζε να ανεβαίνει προς τον στόχο της. Όμως ύστερα από κάποια 24ωρα, ένα πρωινό ένιωσε αφόρητες ζαλάδες και αδιαθεσία. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει.
Είχαν σχεδόν φτάσει στην κορυφή. Ο σύζυγος της, έκρινε ότι δεν αντέχει άλλο η Μαρία και την κατέβασε στην «κατασκήνωση 4» σε υψόμετρο 8.000 μέτρα για να της δοθούν οι πρώτες βοήθειες. Ήταν όμως αργά, Η Μαρία πέθανε λίγα μέτρα πριν φτάσουν στην κατασκήνωση.