Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θα ήταν πατίνι

Όπως κάθε χρόνο όταν ζυγώνει ο Αύγουστος, τίθεται το ζήτημα της "φτηνής" άδειας μέσω Δασαρχείου ή μη συνεργαζόμενου συλλόγου. Και οποία έκπληξις! Οι υπερασπιστές των κυνηγετικών οργανώσεων προτάσσουν ένα και μοναδικό, τραγικό επιχείρημα.

"Αν σταματήσουν να υπάρχουν οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι, τελειώνει το κυνήγι"!

Λες και οι Κυνηγετικές Οργανώσεις δεν έχουν μισό αιώνα λειτουργίας πίσω τους, απ' το 1969 που ιδρύθηκαν! Ομολογούν δηλαδή πως δεν έχουν να επιδείξουν κανένα έργο τον μισό αιώνα λειτουργίας τους, αφού το μοναδικό τους επιχείρημα είναι μία μελλοντολογική καταστροφολογία. Και δυστυχώς, δεν έχουν. Έχουν να επιδείξουν όμως άπειρες αποτυχίες.

Το γράφουμε για μία ακόμη φορά. Οι κυνηγοί βγάζουν άδεια για να κυνηγούν. Και πληρώνουν ανταποδοτικά τέλη ώστε με αυτά να γίνεται φιλοθηραματικό έργο. Το έργο αυτό έχει σκοπό την αύξηση του θηραματικού κεφαλαίου, ώστε οι κυνηγοί να καρπώνονται θηράματα από τους τόκους των πληθυσμών και όχι το κεφάλαιο. Μόνο έτσι εξασφαλίζεται η αειφορία του ανανεώσιμου φυσικού πόρου που αποκαλούμε θήραμα.

Και δεν πρόκειται για θεωρίες. Πρόκειτα για πραγματικότητα που αποτυπώνεται στον αριθμό των κυνηγετικών αδειών, στην ετήσια ρυθμιστική κυνηγίου και στην έκταση των απαγορευμένων στο κυνήγι εκτάσεων.

Και οι τρεις αυτοί δείκτες επιβεβαιώνουν πως οι Κυνηγετικές Οργανώσεις στάθηκαν λίγες και πρόδωσαν τον Έλληνα κυνηγό. Γι' αυτό και το μοναδικό υπέρ τους επιχείρημα που έχει απομείνει είναι ένα "ΑΝ".

"Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα" θα συμπληρώσουμε εμείς.

Καλή φτωχική κυνηγετική χρονιά μας.

Συντάκτης: Κυνηγετικές σελίδες