"Κυνηγώντας την αλήθεια - Γιατί πρέπει να αποτύχει ο εξορθολογισμός της τελετουργίας"

Mahoney Shane

Μια εκ βαθέων δημόσια συζήτηση εξαπλώνεται σε όλο το μήκος και πλάτος της βορειοαμερικανικής ηπείρου. Πρόκειται για μία σύγκρουση κοσμοθεωριών· για εξωραϊσμό της άποψης του ανθρώπου για τον εαυτό του· για επαναπροσδιορισμό της Εδέμ· για ένα σπουδαίο διαλογισμό περί του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Ωστόσο, παρά την εκ βαθέων φύση της, η εν λόγω συζήτηση παρουσιάζεται στο κοινό ως σύγκρουση του αβρού συναισθηματισμού με τον αυστηρό ορθολογισμό, με το επίμαχο θέμα να απεικονίζεται και από τις δύο πλευρές τόσο αποξενωμένο από την πεμπτουσία του ώστε φαίνεται στη χειρότερη περίπτωση υποτιμημένο, ενώ στην καλύτερη τετριμμένο. Ο εκσπλαχνισμός του μεγαλύτερου επιτεύγματος του ανθρώπου, να βιώνει τη φύση, είναι το έργο των δύο αντίρροπων δυνάμεων, καθεμίας ενδεδυμένης το μανδύα της διατήρησης του περιβάλλοντος, που πασχίζουν για την κυριαρχία σε έναν αγώνα απάτης και ανοησίας. Το πρόβλημα για το κυνήγι σήμερα είναι ότι κανείς δεν τολμά να πει την αλήθεια.

Από τη μία πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που είναι αντίθετοι με το κυνήγι, οι οποίοι προφανώς δεν κυνηγούν, και οι οποίοι απεικονίζουν τη δραστηριότητα σα βάρβαρη, περιττή, ανάρμοστη για τη σημερινή κοινωνία, και για το μέλλον της ανθρωπότητας. Εστιάζουν στην ταλαιπωρία του εκάστοτε ζώου και στη συμπεριφορά των προσώπων που ενδέχεται να την προκαλέσουν. Απεικονίζουν τη φύση ως πιο πράα, πιο δίκαιη, χωρίς τον άνθρωπο παρά με την παρουσία του· και τους κυνηγούς σαν νεαρούς σε αναβρασμό ψυχής οι οποίοι απολαμβάνουν τη δολοφονία σαν διεστραμμένο άθλημα και αντιλαμβάνονται τα ζώα μόνο ως στόχο της βίας τους. Για τα πρόσωπα που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των ζώων, το κυνήγι είναι μια αιμοδιψής σπατάλη πόρων που αποτελεί αναχρονισμό, κάτι που θα' πρεπε να έχουμε αφήσει πίσω μας, όπως το διαμελισμό αιχμάλωτων αρκούδων από σκυλιά και τις κοκορομαχίες. Το κυνήγι παρουσιάζεται κενό από προτερήματα, στερούμενο αξιών και χωρίς βαθύτερο νόημα. Συνεπώς το ίδιο και οι υποστηρικτές του. Η δραστηριότητα προσωποποιείται και εκεί βρίσκεται ο στόχος. Η έννοια, η πλούσια ιδέα του κυνηγιού εκτοπίζεται. Για χάρη του κοινού, ο χυλός αραιώνεται έως ότου μπορεί να δοθεί με το μπιμπερό. Τίθεται το ερώτημα: "γιατί κυνηγάτε;"

Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται αυτοί που υποστηρίζουν το κυνήγι, κατά κύριο λόγο οι ίδιοι οι κυνηγοί, αλλά όχι μόνο. Πέφτουν στην παγίδα. Τα επιχειρήματά τους υπέρ του κυνηγιού είναι ότι βοηθά στη διαχείριση των πληθυσμών των άγριων ειδών, παρέχει υγιή αναψυχή σωματικά και κοινωνικά, παρέχει κρέας, και παράγει πλούτο ιδίως στις αγροτικές οικονομίες. Οι υποστηρικτές ισχυρίζονται ότι είναι το δικό τους δικαίωμα, και όχι τα δικαιώματα των ζώων, που θα επικρατήσει, επειδή δε η δραστηριότητά τους δεν βλάπτει κανέναν, αλλά ωφελεί πολλούς, δεν πρέπει να διαταραχθεί. Οι κυνηγοί δεν συζητούν για την ταλαιπωρία των ζώων, αλλά επικεντρώνονται στην υγεία των πληθυσμών. Δικαίως επισημαίνουν τη συνεισφορά, οικονομική και πολιτική, τους στη διατήρηση του περιβάλλοντος, όταν συχνά δεν ακούγονταν άλλες φωνές υποστήριξης. Ανασύρουν τα περί της ισορροπίας της φύσης, χωρίς ποτέ να ορίζουν τη φυσική ισορροπία. Απεικονίζουν τους αντικυνηγούς ως παραπλανημένους εξτρεμιστές οι απόψεις των οποίων θα έχουν σα συνέπεια η ανθρωπότητα να μαστίζεται από ελάφια γεμάτα τσιμπούρια, να πνίγεται σε ακαθαρσίες χήνας, ή να πεθαίνει από πείνα, ώστε να ευδοκιμούν τα υπόλοιπα αρπακτικά. Οι κυνηγοί επιχειρηματολογούν απλώς, ή απλά δεν επιχειρηματολογούν. Και αυτοί διατηρούν το επίπεδο της συζήτησης εύκολο ... να χωνευτεί .... ή να απορριφθεί. Αποφεύγουν με ευσυνειδησία ένα πράγμα όμως: δεν πρόκειται ποτέ, ποτέ να απαντήσουν στο ερώτημα "γιατί (εγώ) κυνηγάω".

Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι είναι αυτό που κάνει αυτό το λακωνικό ερώτημα τόσο βαρύ, τόσο τρομακτικό; Τι είναι αυτό που φοβούνται οι κυνηγοί; Τι είναι αυτό που δεν κατανοούν; Και, αν όντως κατανοούν, γιατί δεν προσφέρουν μια εξήγηση; Γιατί τους είναι τόσο εύκολο να προσδιορίσουν τα οφέλη της θήρας, αλλά παρουσιάζονται τόσο απρόθυμοι τουλάχιστον να προσπαθήσουν να περιγράψουν το πραγματικό κίνητρό για το οποίο την ασκούν; Πρόκειται για ένα εννοιολογικό χάσμα που απαιτείται να γεφυρωθεί. Έχουμε μεταχειριστεί αυτά τα δύο σαν ένα και το αυτό. Δεν είναι. Εξηγώντας τα οφέλη της θήρας με κανένα τρόπο δεν εξηγούμε γιατί κυνηγάμε, και το ερώτημα που θέτει στην πραγματικότητα η κοινωνία είναι γιατί κυνηγάμε. Μπορεί να συγχέουμε και να αποφεύγουμε το θέμα ... αλλά είτε θα απαντήσουμε, ή θα απορριφθούμε. Το μοναδικό πράγμα που καλούμαστε να προστατέψουμε και να ορίσουμε για το κυνήγι είναι η συνάφειά του· Ούτε η κακή φήμη ούτε η συζήτηση θα το σκοτώσει. Η σκευωρίες και μη συνάφεια όμως θα το κάνει. Άπαξ κριθεί άνευ αντικειμένου, το κυνήγι δεν θα αποτελεί πλέον θέμα δημόσιας συζήτησης· ούτε θα ασκείται πλέον. Εάν θέλουμε συνέχιση και ανανέωση, αν θέλουμε σεβασμό και ανοχή για αυτό που κάνουμε, τότε καλύτερα να σηκώσουμε τα μανίκια και να τα κερδίσουμε ... εξηγώντας στη συνετή πλειοψηφία τι πραγματικά είναι το κυνήγι.

Το κυνήγι δεν είναι κάτι απλό. Είναι ο γεννήτορας αυτού που αποκαλούμε ανθρώπινη υπόσταση, το χωνευτήριο της διάνοιας, και η πυρά της δημιουργικότητας. Είναι ο καθρέφτης μας για τον κόσμο, ο δημιουργός της εικόνας μας για την άγρια πλάση· έχει καθορίσει το πώς βλέπουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι ο μοναδικός μηχανισμός που διαθέτει η ανθρωπότητα που επιτρέπει να ξανα-ανακαλύψουμε το χαμένο παρελθόν μας· από την εντρύφηση του επέρχεται η σύντηξη νου-σώματος μέσω μιας διαλογιστικής καθολικής πνευματικής εμπειρίας. Εκείνοι που επιστρέφουν εκεί γνωρίζουν πολύ καλά την έννοια της καθολικής γνώσης που τους διακατέχει. Η μεγαλύτερη πρόκληση μας είναι να εξηγήσουμε αυτή την Οδύσσεια· αλλά αν επιτύχουμε θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά μας. Ο κόσμος παραμένει μονίμως απορροφημένος σε αυτή την αναζήτηση, αλλά οι κυνηγοί γνωρίζουν τον τρόπο. Γιατί να μην υμνήσουμε την αλήθεια για αλλαγή; Το κυνήγι είναι ένα συνειδητό ταξίδι στην ένωση της γέννησης και του θανάτου· δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στη βαθύτερη κατανόηση και εκτίμησή της ένδοξης σημασίας και των δύο. Ποια κοινωνία δεν ονειρεύεται τέτοιους πολίτες;

Είτε μας αρέσει είτε όχι, πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας, να ταξιδεύσουμε στον τόπο όπου ο νους αιωρείται ελεύθερα. Πρέπει να εκφράσουμε αυτό που είναι σιωπηλό· να συλλάβουμε τη σκιά. Το κυνήγι είναι ένα σύμπαν συναισθημάτων που σε κατακλύζει, σκορπά κάθε έννοια οποιασδήποτε ανησυχίας και παραδίδει το άτομο πλήρες. Το κυνήγι είναι μια ερωτική σχέση· ταραχώδης, βασανιστική, που κατακυριεύει. Στοιχειοθετείται από ζωές, αλλά έχει τη δική του ζωή· Μια ζωή πολύτιμη γι' αυτόν που συμμετέχει ο οποίος, εν μέρει, τη δημιουργεί. Όμως υπάρχει και ο "άλλος", απρόβλεπτος, το τιμώμενο πρόσωπο. Ναι! Μια υπόθεση καρδιάς· και όπως όλες αυτές οι υποθέσεις παρασύρει μαζί και το μυαλό, μια μεγάλη δύναμη υποδουλωμένη σε αισθήσεις που συμπλέκονται στο έπακρο· αλλά παρ' όλα αυτά ζωντανή, συλλαμβάνοντας μνήμες και δημιουργώντας φαντασιώσεις που είναι σχεδόν ένα και το αυτό. Το κυνήγι είναι μια βύθιση· ένας πνιγμός στη συνεκτικότητα που σκορπάει υπερηφάνεια και προνόμια· Ο πραγματικός κυνηγός είναι ο ταπεινός άνθρωπος, το συνεπαρμένο παιδί και ο σοφός πρίγκιπας. Υπάρχει ετοιμότητα, όχι ανυπομονησία· όλα είναι ρυθμός, δεν υπάρχει τριβή. Το κυνήγι ξέρει για ποιο λόγο δημιουργήθηκαν οι αισθήσεις! Εκτοπίζει τόσο το πρακτικό όσο και την υπερβολή. Αντιπροσωπεύει ομαλότητα, μοναδικότητα και το γνώθι σ αυτόν. Το κυνήγι είναι ένας κατακλυσμός εσωστρεφούς προόδου. Κυνηγάμε για πνευματικούς λόγους· κυνηγάμε να βρούμε την εσωτερική ειρήνη· κυνηγάμε για να κατανοήσουμε τον κόσμο. Το κυνήγι είναι πρώτος μεγάλος μας μύθος! Ο αληθινός κυνηγός είναι και στοχαστικός και άνθρωπος σε εγρήγορση. Σκέψη και δράση συνδυασμένες σε ένα σκοπό· ένας ύμνος για την ενότητα του κόσμου και του εαυτού μας. Το κυνήγι είναι η αναζήτηση του όλου.

Η αλήθεια μεταφέρει ένα σπουδαίο μήνυμα· Όχι ένα εύπεπτο! Αλλά η διαφύλαξη του πολύτιμου της ζωής δεν είναι ποτέ απλή υπόθεση. Πρέπει να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι, αν οι κυνηγοί αντιμετωπίζονται σαν ανόητοι, το κυνήγι αντιμετωπίζεται σαν χόμπι για ανόητους· αν οι κυνηγοί αντιμετωπίζονται σαν ακαμάτηδες, το κυνήγι είναι μια ακόλαστη σπάταλη· αν οι κυνηγοί αντιμετωπίζονται ως θερμοκέφαλοι νεαροί, το κυνήγι καταντά χουλιγκανισμός. Μόνο οι κυνηγοί μπορούν να αλλάξουν αυτά τα στερεότυπα. Ο σκοπός είναι να αρθρώσουμε λόγο για τη σημασία της θήρας· Όχι για την ορθότητά της, ούτε για τις πρακτικές υπηρεσίες που παρέχει στο ανθρώπινο είδος. Ο εξορθολογισμός της μυθολογίας αφ' ενός αποτελεί λάθος τακτική αφ' ετέρου πληγώνει την υπερηφάνειά μας. Αυτό το αποτέλεσμα έχουν συνήθως τα ψέματα και οι δικαιολογίες.

Συντάκτης: Κυνηγετικές σελίδες