Του James Delingpole
Διάβασα ένα συναρπαστικό άρθρο του Mark Musser στο American Thinker για έναν από τους πρωτοπόρους της θεωρίας της Αποκάλυψης για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αποδεικνύεται - έκπληξη, έκπληξη - πως ήταν ευγονιστής και Ναζί.
Ένας από τους κύριους θεωρητικούς πρωτοπόρους της Αποκαλυπτικής υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι ο Gunther Schwab (1902-2006), ένας Αυστριακός Ναζί. Το 1958, ο Schwab έγραψε ένα φανταστικό μυθιστόρημα βασισμένο πάνω στον Φαουστιανό θρησκευτικό θεατρικό του Γκαίτε (1749-1832) Χορός με τον Διάβολο. Αν και μικρός αριθμός επιστημόνων είχε εξετάσει το ενδεχόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη λόγω της βιομηχανικής ρύπανσης ήδη από τα τέλη του 1800, ο Schwab χρησιμοποίησε τη δραματική προσέγγιση του Γκαίτε να μετατρέψει τη θεωρία σε μια κρίση Αποκάλυψης. Το βιβλίο σκιαγραφεί πολλές επικείμενες περιβαλλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωπογενούς παγκόσμιας υπερθέρμανσης. Το πολύ δημοφιλές μυθιστόρημα του Guenther Schwab περί περιβαλλοντικής Αποκάλυψης άλλαξε το παιχνίδι για πάντα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, είχε μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και είχε πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.
Σε ένα σημείο του μυθιστορήματός του, ο Schwab αποφαίνεται για την εύθραυστη σχέση μεταξύ του οξυγόνου και του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Υποθέτοντας ότι ο πλανήτης έχει ακόμα μόνο γύρω στα 100 χρόνια ζωής, ο Schwab σολάρει για τη συνεχιζόμενη αύξηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και ότι "θα απορροφά και θα παρακρατεί τη θερμότητα που ακτινοβολεί η γη. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια το κλίμα να γίνει πιο ήπιο και θα αρχίσει η απόψυξη των Πολικών πάγων. Ως εκ τούτου, θα υπάρξει αύξηση του επιπέδου της θάλασσας και ολόκληρες ήπειροι θα πλημμυρίσουν».
Θα παρατηρήσατε απ' το "Έκπληξη - Έκπληξη" ότι δεν έμεινα τελείως έκπληκτος από τη διασύνδεση μεταξύ Ναζί, πράσινου κινήματος και της θεωρίας ΑΥΠ (Ανθρωπογενούς Υπερθέρμανσης του Πλανήτη". Αυτό συμβαίνει διότι, κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου για το Watermelon, ανακάλυψα πόσο στενά ήταν δεμένα. Η ναζιστική εμμονή με το "Blut und Boden" ("Αίμα και χώμα") και η αναζήτηση ζωτικού χώρου δεν πέθανε με τον Χίτλερ στο καταφύγιό του, το 1945· συνεχίζουν σε ελάχιστα διαφοροποιημένη μορφή να διαποτίζουν την πράσινη ιδεολογία, στο σύνολo της. Από τη λατρεία του τα πάντα "βιολογικά" και την απόρριψη των γενετικά τροποποιημένων, λιπασμάτων, χημικών προϊόντων (και όλων των ειδεχθών μεθόδων με τις οποίες σώζεται ο Τρίτος Κόσμος απ το να πεθάνει από πείνα) ως την εμμονή που διακατέχει μεγάλο αριθμό οικολόγων από τον Πρίγκιπα της Ουαλίας ως τον John Holdren ότι απλά δεν υπάρχει αρκετός χώρος στη γη για να μας στεγάσει και να μας θρέψει όλους και πως κάτι πρέπει να γίνει με τον (υπερ)πληθυσμό. (Η μόνη πραγματική διαφορά μεταξύ των Ναζί της δεκαετίας του 30 και των σύγχρονων οικο-ομολόγων τους είναι ότι οι πρώτοι ήταν λίγο πιο ειλικρινείς ως προς το πώς ακριβώς επρόκειτο να αντιμετωπίσουν αυτό το "πρόβλημα" πληθυσμού).
Ένας από τους πολλούς λόγους, το λέω με πλήρη επίγνωση, που έχω εμπνεύσει τέτοιο μίσος μεταξύ των Guardianistas, (σσ αναγνωστών της Guardian), και των νεαρών χρηστών του Twitter με τους -ακόμη- υπανάπτυκτους μετωπιαίους λοβούς τους και την υποτιθέμενη εκπαίδευση της μετα-Θάτσερ εποχής σε μη-επιστήμες όπως «Κλιματική Επιστήμη» και «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» είναι επειδή ενίστανται σθεναρά για τη χρήση της λέξης "Οικο-Ναζί" και "Οικο-φασίστες" όταν αναφέρομαι στο πράσινο κίνημα. Αλλά το γεγονός παραμένει, βλέπετε, ότι έχοντας σπουδάσει Αγγλικά στην Οξφόρδη - σε μια εποχή που δεν χάριζαν βαθμούς δωρεάν σε πακέτα δημητριακών - διδάχτηκα να γράψω με κάποια αυστηρότητα και να επιλέγω προσεκτικά τα λόγια μου.
Όταν εκτοξεύω όρους όπως "Οικο-Ναζί" και "Οικο-φασίστας", δεν τους χρησιμοποιώ σαν νωχελικά κλισέ όπως αυτά που τόσο συχνά συνηθίζουν να απευθύνουν προς εμένα τα αδαή, παιδαριώδη τρολ που παραμονεύουν κάτω από αυτό το blog. Το κάνω επειδή είναι εύστοχοι. Επιπλέον, φροντίζω σε γενικές γραμμές - χρησιμοποιώντας μια μέθοδο άγνωστη στα τρολ που ονομάζεται "οικοδομώντας ένα επιχείρημα" - να εξηγήσω ακριβώς γιατί επιλέγω τους συγκεκριμένους όρους.
Υπάρχει μια σαφής διάκριση εδώ: όταν οι αριστερο-φιλελεύθεροι τείνουν να αποκαλούν κάποιον "Ναζί" ή "φασίστα" ή "ακροδεξιό" συνήθως δεν σημαίνει κάτι περισσότερο από το γεγονός ότι τον αποδοκιμάζουν και απλά επιθυμούν να αμαυρώσουν τη φήμη του, χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσουν τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο αντιτίθενται. (σσ. Κατ' αναλογία ο χαρακτηρισμός, πχ, δολοφόνος πουλιών έχει άλλη βαρύτητα, όταν τον εκτοξεύει ένας κυνηγός και άλλη όταν τον εκτοξεύει ένας αντι-κυνηγός. Σύμφωνα με την προπαγάνδα των δεύτερων, όλοι οι κυνηγοί είναι ούτως ή άλλως δολοφόνοι.). Όσοι από εμάς ανήκουμε στο δεξιό/φιλελεύθερο/συντηρητικό άκρο των πραγμάτων δεν έχουμε την ίδια τάση να χρησιμοποιούμε τους όρους μας τόσο επιπόλαια. Αν αποκαλέσουμε κάποιον Ναζί ή φασίστα είναι επειδή αναγνωρίζουμε στους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του, την ίδια πίστη σε ένα παντοδύναμο κράτος, σε μειωμένη δικαιώματα ιδιοκτησίας, στις συντεχνίες, σε αυστηρές κανονιστικές ρυθμίσεις και εναντίον της ελευθερίας και της ελευθερίας του λόγου που ήταν διαδεδομένη κατά τη δεκαετία του 30 στη Γερμανία και την Ιταλία. Η Ομάδα των Πρασίνων θα αισθανόταν ακριβώς σαν το σπίτι της εκεί. Ειδικά στα SS· σύμφωνα με τις εντολές του Χίμλερ, δεν έτρωγαν παρά μόνο "βιολογικά τρόφιμα" . Μμμ. Υγιές! Και τόσο καλό για τη φύση!