Επιστροφή στον Παράδεισο

...1.29 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα, ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν ξύλον, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν· 1.30 καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ παντὶ ἑρπετῷ ἕρποντι ἐπὶ τῆς γῆς, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ψυχὴν ζωῆς, καὶ πάντα χόρτον χλωρὸν εἰς βρῶσιν. καὶ ἐγένετο οὕτως....
3.23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. 3.24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Σύμφωνα και με τις γραφές, αλλά και με τη θεωρία της εξέλιξης ξεκινήσαμε, και ζήσαμε τα πρώτα εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής μας, ως κυνηγοί και συλλέκτες τροφής. Αυτός ήταν ο Παράδεισος. (Παρεπιπτόντως στον παράδεισο αυτό ζούνε ακόμα όσες "πρωτόγονες" φυλές έχουν απομείνει στον πλανήτη, σαν κυνηγοί και συλλέκτες)

Μετά κατά τις γραφές ήρθε το προπατορικό αμάρτημα, δοκιμάσαμε το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού, εκδιωχθήκαμε απ' τον Παράδεισο και καταδικαστήκαμε "τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη", να γίνουμε δηλαδή γεωργοί. Ή ανακαλύφθηκε η γεωργία σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης.

Και από μέρος της πλάσης ο άνθρωπος που έζησε και εξελίχθηκε εκατομμύρια χρόνια αρμονικά μαζί με όλα τα άλλα πλάσματα, έγινε ο κύριος αυτής, αυξήθηκε, πλήθυνε και την κατακυρίευσε. Μαζί του αυξήθηκαν και κυρίευσαν τη γη και όλα τα πλάσματα της χλωρίδας και της πανίδας που του είναι απαραίτητα για να τραφεί. Ταυτόχρονα όμως συρρικνώθηκαν όλα τα υπόλοιπα πλάσματα, αυτά που σήμερα αποκαλούμε άγρια ζωή, αφού είτε δεν είχαν ιδιαίτερη διατροφική αξία ή δεν είναι δυνατόν να καλλιεργηθούν ή να εξημερωθούν, άρα ούτε και δικαίωμα να καταλαμβάνουν πολύτιμο ζωτικό χώρο, απαραίτητο για τον εκρηκτικά αυξανόμενο πληθυσμό μας και την τροφή του.

Εκεί λοιπόν στην αρχή των 10.000 τελευταίων χρόνων, στο ορόσημο που συμπίπτει με την ανακάλυψη της γεωργίας, η πλειοψηφία των ανθρώπων απέστρεψε το πρόσωπό της από τη φύση και αποφάσισε να πάρει τη μοίρα της, αλλά και τη μοίρα όλων των πλασμάτων του πλανήτη, στα χέρια της. Γίναμε γεωργοί, μπορούσαμε να εγκατασταθούμε και μπορούσαμε να θρέψουμε όσο πληθυσμό θέλουμε. Και το κάναμε και συνεχίζουμε να το κάνουμε ως σήμερα. Όλο αυτό το διάστημα απομακρυνόμαστε με επιταχυνόμενο βήμα από τη φύση. Δεν τη χρειαζόμαστε, γινόμαστε ανεξάρτητοι. Μέχρι τον επόμενο σεισμό, ή τυφώνα ή καύσωνα ή ...

Και σήμερα προκρίνεται η άποψη πως:
"...Όμως, θεωρώ απαράδεκτο να εμμένουμε σε γούστα και γεύσεις που ανήκουν σε άλλες εποχές: το κυνήγι, προϊοντα όπως το φουα-γκρά ή οι γόνοι ψαριών, απλώς θα έπρεπε να είχαν εξοβελιστεί από το τραπέζι μας. Δεν θα μπω στην ηθική συζήτηση του ζητήματος, μου φτάνει να θυμίσω πως στις μέρες μας δεν συντρέχουν οι κοινωνικοί λόγοι που δημιουργησαν και συντήρησαν αυτα τα γούστα..."

Και τι μας λέει αυτό το απόσπασμα από το, (μη "οικολογικού" περιεχομένου), blog του Αθήναιου;
Η συλλογή τροφής απ' τη φύση, γιατί αυτό είναι το κυνήγι, είναι πράξη ΜΗ οικολογική.
Ας τα βάλουμε κάτω λοιπόν


Θα τα είχε καταφέρει καλύτερα ο Γκέμπελς άραγε; (Προς αποφυγή παρεξηγήσεως το σχόλιο αφορά το γεγονός πως έχει πεισθεί ο Αθήναιος που μου φαίνεται να έχει ουδέτερη άποψη)

Τι είναι αυτό που κάνει τους κυνηγούς να αφήνουν αξημέρωτα τα ζεστά τους κρεβάτια και να παίρνουν τα βουνά και τα λαγκάδια; Να ταΐζουν, να φροντίζουν και να εκπαιδεύουν σκυλιά;
Μα τι άλλο από την Επιστροφή στον Παράδεισο της μητέρας φύσης αυτές τις ώρες του κυνηγιού.

Συντάκτης: Κυνηγετικές σελίδες