Οι προτάσεις συντάχθηκαν από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Δασοφυλάκων Δημοσίων Υπαλλήλων και κατατέθηκαν το Φεβρουάριο του 2011, στα πλαίσια του έργου αναμόρφωσης της Δασικής Νομοθεσίας επί υπουργείας Τ. Μπιρμίλη.
Η πρώτη εντύπωση μου είναι πως πρόκειται για μια προσπάθεια να δοθεί σολομώντεια λύση στα θέματα θήρας με ολίγη από νεωτερισμό...
Τα μόνα σαφή σημεία είναι αυτά που "πατάνε" στο Δασικό Κώδικα, και προτείνουν αλλαγές και διορθώσεις. Όπου υπεισέρχονται νεωτερισμοί, όπως τα Δικαιώματα Θήρας ή το Εθνικό Μητρώο Φορέων Διαβούλευσης για τη
Θήρα, οι προτάσεις είναι στην καλύτερη περίπτωση ασαφείς αλλά και κοντόφθαλμες έως άδικες. Σίγουρα δε δεν αγγίζουν καυτά θέματα, όπως οι κυνηγετικές εισφορές που πάνε πλέον στο Πράσινο Ταμείο (για να γίνουν ποδήλατα) και όχι υπέρ της διαχείρισης της άγριας πανίδας.
Δικαιώματα Θήρας: Η μία απορία που γεννάται είναι πως θα εκμεταλλεύονται οι ιδιώτες Δικαιώματα Θήρας εφ' όσον, όπως αναφέρεται λίγο παραπάνω, αυτά είναι δημόσια και όχι ιδιωτικά. Η δεύτερη, απορία, αφορά τι θα περιλαμβάνει η άδεια κυνηγίου. Σήμερα περιλαμβάνει και τον τόπο της κυνηγετικής δραστηριότητας. Με την εισαγωγή των Δικαιωμάτων Θήρας, θα επιβαρύνεται ο κυνηγός με επιπλέον έξοδο για την εξασφάλιση αυτών των δικαιωμάτων; Πχ ένας Αθηναίος τι Δικαιώματα Θήρας θα εξασφαλίζει με την έκδοση αδείας; (Δε θα γίνετε σοφότεροι διαβάζοντας τις προτάσεις).
Σε δεύτερη σκέψη η κουβέντα περί Δικαιωμάτων Θήρας φαντάζει προσχηματική με σκοπό την αύξηση των τελών Θήρας.
Δεδομένου ότι ο Έλληνας κυνηγός πληρώνει διαφορετικά ποσά για τοπική, (Δικαίωμα Θήρας εντός νομού), περιφερειακή (εντός κυνηγετικής περιφέρειας) ή γενική άδεια (Δικαίωμα Θήρας σε όλη την επικράτεια) η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν ο Έλληνας κυνηγός πλήρωνε και πληρώνει Δικαιώματα Θήρας!
Εθνικό Μητρώο Φορέων Διαβούλευσης: Με μία λέξη φασκελοκουκούλωστα! Οι κυνηγοί επιβαρύνονται όλο το κόστος της Θήρας και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις επιδοτούνται με το 40% των ψήφων που αποφασίζουν για την κυνηγετική δραστηριότητα... Οι δε αγρότες και οι Δήμοι μπορούν, χαριστικά, να είναι ακροατές! Συγχαρητήρια!
Ας συγκρίνουμε τα όμοια με τις ΗΠΑ, όπου η διαχείριση έχει φέρει σαν αποτέλεσμα την υπεραφθονία άγριας πανίδας.
Στο Συμβούλιο για το Κυνήγι και την Αλιεία του New Jersey έχει ανατεθεί το καθήκον να ορίζει την Περίοδο και τα όρια κάρπωσης για όλα τα θηράματα, καθώς και τους επιτρεπόμενους τρόπους κυνηγίου. Το συμβούλιο αποτελείται από 11 εθελοντές οι οποίοι διορίζονται από τον Κυβερνήτη. Η σύνθεση:
6 εκπρόσωποι των κυνηγών και ψαράδων
3 εκπρόσωποι των αγροτών
1 εκπρόσωπος του ευρύτερου κοινού
Ο προεδρεύων της επιτροπής η οποία παρακολουθεί τα είδη που δεν είναι θηρεύσιμα και αυτά που κινδυνεύουν/απειλούνται
Φαντάζομαι πως μια τέτοια σύνθεση θα ικανοποιούσε ακόμα και το Σ.Τ.Ε., πέρα απ' το περί δικαίου αίσθημα των, (αποκλειστικών χρηματοδοτών), κυνηγών, αλλά και των άμεσα εμπλεκομένων αγροτών.
Ζώνες Εκπαίδευσης Σκύλων: Επειδή μέσω του FB έχουμε ανταλλάξει κάποιες σκέψεις με Δασικούς, αρκετοί απ' τους οποίους είναι και κυνηγοί ρωτώ:
Οι ίδιοι πως αποφασίζουν σε ποιό τόπο θα κυνηγήσουν ορτύκια (ή πέρδικα ή λαγό) στην έναρξη της εκάστοτε περιόδου; Παρανομούν κάνοντας εκπαιδευτικά με τα σκυλιά τους, όπως εμείς οι υπόλοιποι, ή περιορίζονται σε έναρξη εντός ΖΕΣ; Γιατί δεν υπάρχει στις προτάσεις του η επαναφορά των ελεύθερων εκπαιδευτικών ένα μήνα πριν την έναρξη της περιόδου;
Κυνηγετική παιδεία: Το αστείο να βαπτίζουμε την ανικανότητα ή/και απροθυμία του κράτους να εφαρμόσει την κυνηγετική νομοθεσία "έλλειψη κυνηγετικής παιδείας" έχει κρυώσει και δεν πείθει πια κανένα. Ας απαιτήσει η Δασική Υπηρεσία τους πόρους που χρειάζονται για να έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίζει την εφαρμογή της νομοθεσίας!
Εν κατακλείδι το κείμενο των προτάσεων δεν αποπνέει, κατά την άποψή μου, τον απαιτούμενο σεβασμό ούτε στον τον Έλληνα κυνηγό, ο οποίος αυτός και μόνο χρηματοδοτεί απ' το υστέρημά του τη διαχείριση της άγριας πανίδας, αλλά ούτε και στους άμεσα ενδιαφερόμενους αγρότες, τους οποίους αγνοεί τελείως. Αντίθετα προσπαθεί, εναγωνίως, να προσδώσει βαρύνοντα ρόλο στις περιβαλλοντικές οργανώσεις για ένα αντικείμενο, τη θήρα, που εν πολλοίς τους είναι άγνωστο και ξένο.