σμίκρυνση

"Συναισθηματική" Ελλάδα

200.000 κυνηγοί, 200.000 απόψεις

Δηλώνουμε εντυπωσιασμένοι από την επικοινωνιακή Βαβέλ των κυνηγετικών αναρτήσεων στο Διαδίκτυο, τις μέρες του χιονιά. Κυνηγοί εναντίον κυνηγών, αναρτήσεις, φωτογραφίες, βίντεο με κύριο χαρακτηριστικό ένα: "Όλα αχταρμάς". Κινδυνεύει η μπεκάτσα; Να απαγορευτούν τα υδρόβια! Και έτσι άθελα μας, αναπαράγουμε, οι ίδιοι, τις πάγιες θέσεις της Ορνιθολογικής, του WWF και όλων των επαγγελματιών "προστατών του περιβάλλοντος". Που συνοψίζεται στο "Όλα τα κυνήγια να ξεκινάνε και να σταματάνε ταυτόχρονα".

Δεν μπορούμε να είμαστε και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Ή είναι σεβαστές από τους κυνηγούς της Ελλάδας οι κυνηγετικές περίοδοι και η βιολογία κάθε είδους, ή δεν είναι. Ή καταγγέλλουν την παραβατικότητα ή την ανέχονται (εις βάρος τους).

Αν συμφωνούμε όλοι πως δεν μπορούμε, οι ίδιοι, να πειθαρχήσουμε στην κυνηγετική νομοθεσία, πρέπει να γίνουμε μέλη της Ορνιθολογικής, και όχι των Κυνηγετικών Συλλόγων. Στο τέλος-τέλος, αυτό που θέλουμε είναι να κυνηγάμε και του χρόνου και να κυνηγάνε και τα παιδιά μας. Αν δεν μπορούν να το εξασφαλίσουμε αυτό μέσω των Κυνηγετικών Οργανώσεων ας τις κλείσουμε και ας πορεύεται ο καθένας μόνος του.

Μαζί με το "Like" που πατάμε στη φωτογραφία με τις έξι πέρδικες, πρέπει να ρωτάμε και τι έκανε ο συνάδελφος, ώστε τη θέση τους να πάρουν του χρόνου δέκα . Γιατί αν μόνο παίρνουμε, ποιος θα δίνει;

Εν τέλει πρέπει όλοι οι κυνηγοί να καταλάβουμε πως είναι, κυρίως, δικιά μας υποχρέωση η διαχείριση του θηραματικού πλούτου. Είτε άμεσα, με τον σεβασμό της νομοθεσίας και την καταδίκη και αναφορά της παραβατικότητας προς τις κρατικές αρχές, είτε έμμεσα εξασκώντας οργανωμένα πίεση στην κρατική μηχανή, προς όφελος της άγριας πανίδας.

Είναι ουτοπία να πιστεύουμε πως οι Κυνηγετικές Οργανώσεις θα υποκαταστήσουν το κράτος. Μπορούμε όμως να εξασκήσουμε πίεση ώστε αυτό να τηρεί τουλάχιστον τις δικές του (σύμφωνα με τους δικούς του νόμους) υποχρεώσεις.

Δεν είναι δυνατόν να ανέχονται 200.000 άνθρωποι τα εκατομμύρια που πληρώνουν κάθε χρόνο, να μην ανταποδίδονται στη θήρα. Δεν τα καταβάλλουμε για να χρηματοδοτούνται συνέδρια του Αρκτούρου και αντικυνηγετικά ντοκυμαντέρ της Ορνιθολογικής, ώστε να αποκτήσουν Ευρωπαϊκή υπόσταση κάποια στελέχη του Υπουργείου. Στη χειρότερη περίπτωση, ας τα χρησιμοποιήσει το Υπουργείο για τη θηροφύλαξη. Στην καλύτερη ας χρηματοδοτήσει φιλοθηραματικό έργο, αφού οι πληθυσμοί των θηραμάτων υφίστανται την κυνηγετική πίεση. Δεν την υφίσταται ούτε η αρκούδα, ούτε η νανόχηνα.

Όταν λοιπόν οι κυνηγοί το βάλουν καλά στο μυαλό τους, πως για να έρθει η κάρπωση πρέπει να είναι ενεργοί όλο το χρόνο με δράσεις διαχείρισης της άγριας ζωής και εξάσκηση επιρροής και ελέγχου, υπέρ της άγριας ζωής, στην κρατική μηχανή τότε η άγρια ζωή θα ευδοκιμήσει και θα βελτιωθεί η κυνηγετική εμπειρία μας.

Την αλλαγή αυτή, δηλαδή την αφύπνιση του Έλληνα κυνηγού ή θα την επιδιώξει και θα την οργανώσει η κορυφή ή θα ξεκινήσει από τη βάση σαν συνέπεια της υποβάθμισης του κυνηγίου. Στη δεύτερη περίπτωση, δεν βλέπω πως θα καταφέρει να επιβιώσει η κορυφή.